[WĘDRÓWKA #6] Krawców Wierch - bajkowy Beskid Żywiecki

Kiedy po dwóch tygodniach obfitych opadów śniegu, nagle pojawia się nadzieja na okno pogodowe, jestem pewna, że w górach będzie bajkowo. Zima właśnie w takiej odsłonie jest najpiękniejsza - kiedy biel przeplata się z błękitem nieba, a krajobraz zatrzymuje się w bezruchu.
Niedzielną wędrówkę rozpoczynam dość późno, bo dopiero o 11:00, a to wszystko dlatego, że nad ranem prognozy zapowiadały nieco większe zachmurzenie. Właśnie dlatego warto sprawdzać pogodę i trafić na najlepsze warunki w górach. Za cel stawiam sobie Krawców Wierch, którego kameralny klimat z niewielką ilością turystów zawsze mnie urzeka. Obieram niebieski szlak z Przełęczy Glinka, a wąska ścieżka między drzewami jest zjawiskowa od samego początku. Śnieg jest dobrze ubity, do tego nie jest ślisko, czyli doskonałe zimowe warunki. Wariant ten jest kompletnie niewymagający, a na dystansie 3 kilometrów czekają nas tylko dwa ostrzejsze, ale za to krótkie podejścia. Choć ścieżka głównie prowadzi lasem, to ten jest wyjątkowo magiczny. Zmrożony śnieg oblepia każdą gałąź, biała tafla lśni w promieniach słońca, a gdzieniegdzie między drzewami można dostrzec Pilsko, czy Małą Fatrę.

Druga odsłona zimowej bajki pojawia się na Hali Krawculi. Kiedy wyłaniam się z lasu i dostrzegam nienaruszoną pokrywę śniegu na polanie, otoczoną murem białych świerków, po prostu zamieram. Spoglądam na iskrzące drobinki w słońcu, na bacówkę zapraszającą do środka, na górską panoramę w białej scenerii. Krajobraz stworzony przez naturę jest niesamowity, a znikoma ilość turystów w tym miejscu dopełnia całości. Hala Krawcula jest jednym z najrzadziej odwiedzanych miejsc w Beskidzie Żywieckim, a polana znajduje się na południowych stokach Krawcowego Wierchu, gdzie w 1976 roku wybudowano schronisko. Zanim jednak wejdę do bacówki na pyszną pomidorówkę, najpierw spaceruję po hali i w promieniach słońca podziwiam jej każdy milimetr. Beskid Śląski, Żywiecki, Mała Fatra - wszystko jest na wyciągnięcie ręki.
Na zewnątrz pomimo mrozu jest przyjemnie ciepło, ale ochoczo znikam w podwojach bacówki i zamawiam gorącą zupę.

Kiedy wybija 13.00 przymierzam się do drogi powrotnej. Grudniowe słońce jest coraz niżej i za około 2 godziny zniknie za jednym z grzbietów. Doskonale widać, jak krajobraz ociepla się wraz z porą dnia, a na szlaku już w ogóle nie ma wędrowców. Na Przełęcz Glinka wracam tym samym wariantem, którym przyszłam, choć całkiem niedawno powstała alternatywa dająca możliwość pętli. Mianowicie szlak niebieski i żółty zostały połączone niebieską trasą dla osób niepełnosprawnych i z przyjemnością sprawdzę tę opcję w najbliższym sezonie. Po niecałej godzinie melduję się na granicy polsko-słowackiej, obserwując jak ostatnie promienie słońca kładą się na gałęziach świerków.

Trasa z Przełęczy Glinka na Krawców Wierch to zaledwie 6km w obie strony. Ale czy przy tak baśniowej zimie i niesamowitych warunkach potrzeba więcej? Wędrówka na Krawculę pozwoliła mi na moment zatrzymania, na powolny spacer szlakiem, na podziwianie każdego milimetra krajobrazu. To w górach doceniam najbardziej.