Mroźna zima w Beskidzie Małym - Leskowiec

Kiedy wreszcie nadszedł arktyczny front i pojawił się zarówno biały puch, jak i odpowiednia temperatura, udajemy się w Beskid Mały. Plan zakłada zdobycie Łamanej Skały oraz Leskowca szlakiem niebieskim z miejscowości Kocoń.

Niechętnie opuszczamy ciepły samochód na poczet mroźnego otoczenia, a w dodatku pierwszy odcinek płaską drogą skrywa pod cienką warstwą śniegu złowrogi lód. Szlak pozbawiony jest intensywnych podejść oraz mozolnych odcinków, a krajobraz wokół jest naprawdę niesamowity. Roślinność zastygła w bezruchu, śnieg oblepił całe otocznie, biel kontrastuje z błękitnym niebem, a ostre powietrze próbuje przedrzeć się przez kilka warstw ubrań. Podejście skutecznie nas rozgrzewa i po upływie 1,5 godziny docieramy na Przełęcz pod Łamaną.

Kolejnym naszym celem jest Łamana Skała, więc aktualnie odbijamy w lewo i idziemy czerwonym szlakiem nieznacznie w górę. W trakcie marszu uważnie szukamy wierzchołka, gdyż ten nie jest położony bezpośrednio na szlaku, ale nieco obok niego. Dostrzegamy tabliczkę kierującą w lewo na szczyt i po kilku metrach marszu w kopnym śniegu docieramy na Łamaną Skałę. Wierzchołek jest zalesiony, pozbawiony widoków, a jedyną atrakcję stanowi tabliczka szczytowa oraz betonowy słupek. Jest to jedno z tych miejsc, które warto zobaczyć tylko raz i nawet doskonała zimowa aura nie jest w stanie tego zmienić.

Po wypiciu kubka gorącej herbaty, schodzimy ponownie do rozstaju szlaków i ruszamy w dalszą drogę, trzymając się czerwonych oznaczeń. Szlak jest dla nas nowością, więc nie wiemy, ile marszu jeszcze przed nami, zanim dotrzemy na Leskowiec. Wędrówka jest przyjemna, ścieżka wiedzie grzbietem, głównie po płaskim terenie, a śnieg jest na tyle ubity, iż poruszanie się nie sprawia żadnych trudności. Po drodze mimochodem wdrapujemy się na trzy wzniesienia: Smerkowicę, Na Beskidzie i Potrójną, a na szczyt Leskowca docieramy po upływie 1h 30minut. Wierzchołek jest sporych rozmiarów polaną, a opisana panorama pomaga w rozpoznaniu widocznych szczytów. Dzisiaj pomimo mrozu widoczność jest znikoma, więc musimy wierzyć na słowo, iż Leskowiec jest jednym z najlepszych punktów widokowych w Beskidzie Małym.

Niebawem ruszamy dalej, a naszym celem jest oczywiście miejsce, gdzie moglibyśmy się zagrzać przy ciepłej herbacie, czyli schronisko turystyczne na Leskowcu. Po niespełna 10 minutach marszu wchodzimy do środka i zajmujemy miejsce w zacisznym kącie. Wnętrze jest niewielkie, klimatyczne, ale przede wszystkim ciepłe, więc z przyjemnością odpoczywamy po 12km marszu w siarczystym mrozie. Schronisko zostało otwarte w 1933 roku, ale już po roku ze względu na duże zainteresowanie rozpoczęto rozbudowę. Aktualnie posiada 32 miejsca noclegowe, bufet oraz kuchnię.

Po odpoczynku czeka nas powrót tą samą drogą, co jest niezbyt lubianą przeze mnie opcją. Trasa jednak mija szybko i nim się obejrzeliśmy, znajdujemy się ponownie na Rozstaju pod Łamaną. Stąd pozostaje około godziny marszu, jednak styczniowe dni są krótkie, więc narzucamy szybsze tempo. Już w okolicy Przełęczy Przysnopek obserwujemy na niebie zbliżający się zachód słońca - grzbiety wzgórz pokrywa ciepła różowa barwa, leśne ścieżki powoli zapadają w sen, a wraz ze znikającymi promieniami słońca robi się coraz zimniej. Niebawem docieramy do samochodu, a Beskid Mały żegna nas zachodem słońca.

Mroźna wędrówka przez Beskid Mały po raz kolejny udowodniła, że góry są piękne o każdej porze roku, a zima potrafi oczarować. W dodatku jeśli zdecydujemy się na mniej popularną trasę, możemy mieć szlaki na wyłączność.