Beskidy są piękne, ale czy znacie pasmo o nazwie Mała Fatra? idziemy na W. Krywań i Chleb

9:30 - Vrátna. W cieniu Wielkiego Krywania i Chleba oczekujemy w kolejce do kasy, by nabyć bilet do nieba. Nasz plan zakłada dostanie się gondolą na wysokość 1500m n.p.m., by stamtąd ruszyć na podbój najwyższego szczytu Małej Fatry.

Już o 10:30 znajdujemy się obok górnej stacji kolei Vrátna, a promienie słońca powoli pobudzają krążenie w żyłach. Serce uderza mocniej, kąciki ust powoli unoszą się do góry, a oczy mimowolnie mrużą. Dopiero po chwili spędzonej na tarasie widokowym ruszamy ku przygodzie. Na początek chcemy wdrapać się na wspomniany Wielki Krywań, więc kierujemy się na prawo od Snilovskiego Sedla i czerwonym szlakiem zmierzamy na szczyt.

W Małej Fatrze obecnie ogłoszona jest lawinowa trójka, jednak śnieg pod nogami jest mocno zbity, a na przełęczy dodatkowo utwardzony przez ratrak. Tony śniegu widać jednak gołym okiem. Podejście przebiega szerokim traktem, z czasem intensywniej w górę, pomimo siarczystego mrozu słońce skutecznie rozgrzewa, a po drodze podziwiamy okoliczną panoramę. Na północy beskidzkie pasma płynnie przechodzą z jednego w drugie, na wschodzie dość dobrze widoczne są Tatry Niżne, z czasem pojawiają się Tatry Wysokie i Zachodnie, no i Mała Fatra, wszędzie wokół i pod butami jest Mała Fatra. Po 35 minutach marszu wreszcie stajemy na wierzchołku Wielkiego Krywania.

Odczuwalne są umiarkowane podmuchy wiatru, jednak moja uwaga w pełni skupia się na krajobrazie - tony śniegu zalegające na grzbietach i zboczach zatrzymane w bezruchu przez mróz, tworzą niesamowity obraz.

Kolejnym równie łatwo dostępnym szczytem w okolicy jest Chleb, więc najpierw wracamy na Snilowską Przełęcz, by potem kierować się na wschód. Szlak przewiduje 30 minut marszu na wierzchołek o wysokości 1646m n.p.m., co zakłada na trasie zaledwie 120 metrów przewyższenia. Po zapowiadanym czasie stajemy na szczycie, a panorama 360° powala nas na kolana. Słowacja w 61% składa się z terenów górskich, podzielonych na 56 pasm. Dziś możemy szczegółowo obserwować każde pojedyncze wzniesienie, fenomenalną rzeźbę terenu i ogrom łańcuchów górskich, które tworzą coś niesamowitego. Nie umiem o tym opowiedzieć, trzeba na własne oczy zobaczyć plątaninę Tatr, Gór Choczańskich, Małej i Wielkiej Fatry, pasma Magury, Beskidów oraz Tatr Niżnych. To już nie tylko widok na szczyty, które umiemy nazwać, to patrzenie na genialny wytwór matki natury!

Patrzenie w górach jest najfajniejsze, ale nadchodzi moment, kiedy chłodna kalkulacja przypomina, że zbliża się pora zjazdu gondolą w dół. Pokornie wracamy znanym szlakiem na Przełęcz Snilowską, skąd czeka nas 5-minutowa podróż kolejką. Siedzę w wagoniku i nie mam żalu, że to koniec. Dzisiejszy dzień był olbrzymim kopem energetycznym, chyba nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo brakowało mi obecności gór, głębokiego wdechu powietrza i przełączenia na tryb „stand by”. I choć kocham wędrówki piesze, to najistotniejszy w górach jest moment zatrzymania. Więc zatrzymaj się, zamknij oczy, nabierz powietrza, a potem ruszaj po swoje marzenia.