Miasto przecina potok, którego...nie widać…

Na początku XX wieku potok Niwka płynął swobodnie, a jego brzegi zdobiły mosty i poręcze. W miarę rozwoju miasta, postanowiono jednak zakryć część jego biegu, co miało na celu zapewnienie lepszego dostępu do nowo wybudowanego kina miejskiego, usytuowanego obok ratusza. To właśnie w 1913 roku podjęto decyzję o przykryciu potoku na długości 126 metrów, co miało ułatwić wejście do kina bezpośrednio z mostu. Prace remontowe trwały aż do 1916 roku, a ich efektem było stworzenie mozaikowego dna potoku.

Co ciekawe - jak opisuje Jacek Kachel na stronie internetowej MZD Bielsko-Biała - w 1927 roku pojawił się ciekawy pomysł. W ramach wykorzystania niezasłoniętej Niwki, chciano w kilku miejscach stworzyć basen do rzecznych kąpieli. Jednak projekt ten szybko oprotestowali okoliczni mieszkańcy.

Przez lata potok Niwka był tematem wielu dyskusji wśród mieszkańców, którzy apelowali do władz o zabezpieczenie jego brzegów. Intensywne deszcze powodowały powodzie, które niszczyły okoliczne drogi i posesje. W kolejnych latach tematyka potoku wracała na porządku dziennym, a władze miasta podejmowały decyzje o dalszym zasklepianiu i regulacji jego biegu.

W latach 60. XX wieku rozpoczęto kolejny etap modernizacji, który miał na celu przekształcenie potoku w nową arterię komunikacyjną. Prace te były niezwykle istotne dla poprawy warunków ruchu w centrum miasta. W lutym 1968 r. nastąpiło rozpoczęcie wymiany najstarszego pokrycia potoku Niwka od ul. Bohaterów Stalingradu do rzeki Białej.

Dziś potok Niwka, choć zakryty, wciąż jeszcze jest obecny w świadomości co starszych bielszczan. Dopiero kilka lat temu, dzięki remontowi jaki przeprowadził Miejski Zarząd Dróg na ulicy ks. Stanisława Stojałowskiego, młodsi wiekiem mieszkańcy ze zdziwieniem odkryli, że pod jezdnią płynie potok Niwka - dlatego warto też jego historię przypominać...